یه خونه ی ساده ولی با دیوارای کاه گلی وقتی میگم مال کیه میگن آقا مولا علی توی حیاط خونشون شقایق های پر ثمر وقتی میگم اینا کین میگن عزیزای پدر یه گوشه از حیاطشون نور خدا و زمزمه است وقتی میگم که اون کیه میگن که بانو فاطمه است میگم چقدر این آشناست مثال نور سرمرد به من میگن که نمیدونی که دختر محمده دیدن اون سعادته هزار و یک عبادته چرا شکسته قامته میگن خودش حکایته دوباره روز رفتن و کبوترا از اون میگن دوبار یاس پرپر و به هم دیگه نشون میدن وقتی که چشم کوچه ها از این زمونه خسته شد پرستو پر شکسته و نفس تو سینه بسته شد فاتح خبیر و به زور جلوی چشمای همه می بردنش تا بزنن زخمی به زخم فاطمه